泰语语法 »คำที่ยืมมาจากภาษาบาลี
[size=24px]คำที่ยืมมาจากภาษาบาลี-สันสกฤต[/size][p=20, 2, left][size=20px]คำจำนวนมากในภาษาไทย ไม่ใช้คำในกลุ่มภาษาไต แต่เป็นคำที่ยืมมาจากกลุ่มภาษาสันสกฤต-ปรากฤต โดยมีตัวอย่างดังนี้[/size][/p][size=20px]รักษารูปเดิม หรือเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย[/size][list][*][size=20px][b]วชิระ[/b] (บาลี:วชิระ [vajira]), [b]วัชระ[/b] (สันส:วัชร [vajra])[/size][*][size=20px][b]ศัพท์[/b] (สันส:ศัพทะ [śabda]), [b]สัท[/b] (เช่น สัทอักษร) (บาลี:สัททะ [sadda])[/size][*][size=20px][b]อัคนี[/b] และ [b]อัคคี[/b] (สันส:อัคนิ [agni] บาลี:อัคคิ [aggi])[/size][*][size=20px][b]โลก[/b] (โลก) - (บาลี-สันส:โลกะ [loka])[/size][*][size=20px][b]ญาติ[/b] (ยาด) - (บาลี:ญาติ (ยา-ติ) [ñāti])[/size][/list][size=20px]เสียง พ มักแผลงมาจาก ว[/size][list][*][size=20px][b]เพียร[/b] (มาจาก พิริยะ และมาจาก วิริยะ อีกทีหนึ่ง) (สันส:วีรยะ [vīrya], บาลี:วิริยะ [viriya])[/size][*][size=20px][b]พฤกษา[/b] (สันส:วฤกษะ [vṛkṣa])[/size][*][size=20px][b]พัสดุ[/b] (สันส: [vastu] (วัสตุ); บาลี: [vatthu] (วัตถุ))[/size][/list][size=20px]เสียง -อระ เปลี่ยนมาจาก -ะระ[/size][list][*][size=20px][b]หรดี[/b] (หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [harati] (หะระติ))[/size][/list][size=20px]เสียง ด มักแผลงมาจาก ต[/size][list][*][size=20px][b]หรดี[/b] (หอ-ระ-ดี) (บาลี:หรติ [harati] (หะระติ))[/size][*][size=20px][b]เทวดา[/b] (บาลี:เทวะตา [devatā])[/size][*][size=20px][b]วัสดุ[/b] และ [b]วัตถุ[/b] (สันส: [vastu] (วัสตุ); บาลี: [vatthu] (วัตถุ))[/size][*][size=20px][b]กบิลพัสดุ์[/b] (กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [kapilavastu] (กปิลวัสตุ); บาลี: [kapilavatthu] (กปิลวัตถุ))[/size][/list][size=20px]เสียง บ มักแผลงมาจาก ป[/size][list][*][size=20px][b]กบิลพัสดุ์[/b] (กะ-บิน-ละ-พัด) (สันส: [kapilavastu] (กปิลวัสตุ); บาลี: [kapilavatthu] (กปิลวัตถุ))[/size][*][size=20px][b]บุพเพ[/b] และ [b]บูรพ[/b] (บาลี: [pubba] (ปุพพ))[/size][/list]
页:
[1]