泰语语法 » 发音—泰语首辅音

幽幽草

พยัญชนะต้น

ภาษาไทยแบ่งแยกรูปแบบเสียงพยัญชนะก้องและพ่นลม ในส่วนของเสียงกักและเสียงผสมเสียดแทรก เป็นสามประเภทดังนี้

• เสียงไม่ก้อง ไม่พ่นลม
• เสียงไม่ก้อง พ่นลม
• เสียงก้อง ไม่พ่นลม

หากเทียบกับภาษาอังกฤษ โดยทั่วไปมีเสียงแบบที่สองกับสามเท่านั้น เสียงแบบที่หนึ่งพบได้เฉพาะเมื่ออยู่หลัง s ซึ่งเป็นเสียงแปรของเสียงที่สอง

เสียงพยัญชนะต้นโดยรวมแบ่งเป็น 21 เสียง ตารางด้านล่างนี้บรรทัดบนคือสัทอักษรสากล บรรทัดล่างคืออักษรไทยในตำแหน่งพยัญชนะต้น (อักษรหลายตัวที่ปรากฏในช่องให้เสียงเดียวกัน) ล่างสุดอักษรโรมันตามราชบัณฑิตติญสถานนะครับ

ริมฝีปาก ทั้งสอง

ริมฝีปากล่าง -ฟันบน

ปุ่มเหงือก

หลังปุ่มเหงือก

เพดานแข็ง

เพดานอ่อน

เส้นเสียง

เสียงนาสิก

[m] ม m

[n] ณ,น n

[ŋ] ง ng

เสียงกัก

[p] ป p

[pʰ] ผ,พ,ภ ph

บ b

[t] ฏ,ต t

[tʰ] ฐ,ฑ,ฒ,ถ,ท,ธ th

[d] ฎ,ด d

[k] ก k

[kʰ] ข,ฃ,ค,ฅ,ฆ* kh

[ʔ] อ** -

เสียงเสียดแทรก

[f] ฝ,ฟ f

ซ,ศ,ษ,ส s

[h] ห,ฮ h

เสียงผสมเสียดแทรก

[t͡ɕ] จ c(h)

[t͡ɕʰ] ฉ,ช,ฌ ch

เสียงรัวลิ้น

[r] ร r

เสียงเปิด

[j] ญ,ย y

[w] ว w

เสียงข้างลิ้น

[l] ล,ฬ l

* ฃ และ ฅ เลิกใช้แล้ว ดังนั้นอาจกล่าวได้ว่าภาษาไทยสมัยใหม่มีพยัญชนะเพียง 42 ตัวอักษร** อ ที่เป็นพยัญชนะต้นหมายถึงเสียงเงียบ และดังนั้นมันจึงถูกพิจารณาว่าเป็นเสียงกัก เส้นเสียง